Riet Groot is weer terug in haar tuin, die volledig blank heeft gestaan.© jjfoto.nl/Vincent de Vries
Ronduit verschrikkelijk. Zo omschrijft Riet Groot (80) uit Egmond aan den Hoef de noodgedwongen evacuatie van haar dementerende man Wouter (86) en zichzelf uit hun woning vanwege de hevige clusterbuien en extreme wateroverlast medio juni in de Sammerpolder.
Het echtpaar moest door de ontstane schade wekenlang elders worden ondergebracht. De twee ouderen zijn pas sinds kort weer teruggekeerd op het vertrouwde nest: hun inmiddels weer opgeknapte huis ’t Hoekie.
„Nou, ik heb toen wel een potje staan janken, hoor. De tranen stonden me zeker in de ogen”, biecht mevrouw Groot op. „Als ik aan dat moment terugdenk, kan ik er nog emotioneel van worden. Zo veel mensen hebben ons geholpen, daarvoor zijn we heel dankbaar. We hebben ons uitzicht terug, lekker de ruimte om ons heen. Mensen komen weer langs voor eieren uit het kippenhok, een praatje te maken. Dat hebben we allemaal een poos moeten missen. Mijn man is ook rustiger dan waar we tijdelijk zaten, kan hier weer helemaal zijn eigen dingetjes doen.”
(Tekst gaat door onder de foto)
De eethoek is nu weer opgeknapt, maar stond medio juni onder water.© jjfoto.nl/Vincent de Vries
De geboren Schoorlse, die bijna 56 jaar geleden met haar echtgenoot de woning aan het Zomerdijkje betrok, kan zich de vrijdagavond dat het overtollige regenwater razendsnel hun erf op liep en de boel flink onder water zette helder voor de geest halen.
„Ik dacht nog: wat gaat het buiten tekeer! Dit gaat nooit goed… Zag een zee van water. Zoiets heb ik nooit eerder meegemaakt. Ik heb meteen het waterschap gebeld, kreeg niemand te pakken. Mijn dochter Martine heeft toen haar buurman, die bij de brandweer zit, ingeschakeld. Daar was ik heel blij mee, binnen een mum van tijd stonden er vier brandweerwagens voor de deur.”
Met zandzakken, de inhoud werd van het land van de overburen geschept, en een noodpomp werd geprobeerd de overlast te beperken. Dat hielp deels, maar kon niet voorkomen dat het water de woning binnen liep.
(Tekst gaat door onder de foto)
Zandzakken voor de deuren van de schuur.© Foto aangeleverd
„De hele eethoek stond blank, de vloer van de woonkamer was nat. Rondom het huis stond het blank, op het weiland zag je joekels van karpers rondzwemmen, heel bizar. Die moeten uit de vaart zijn gekomen. Ook de garage, schuur en het zomerhuis stonden blank. Mijn schoonzoon heeft in het kippenhok beunen (planken, red.) gelegd. Zodat onze acht kippen niet in het water hoefden te staan. De oogst in de kas, tomaten, komkommers en prei, was eraan. Terwijl niets zo lekker is als groenten van jezelf.”
Hun kinderen kwamen in allerijl langs om allerlei spullen naar boven te sjouwen en droog te zetten. Er heerste chaos, paniek. Kater Pom glipte weg en raakte zoek. Uren later werd hij, zittend op een dun paaltje, gevonden. Riet en Wouter Groot moesten uiteindelijk hun huis uit en sliepen een nachtje bij een van hun zoons.
(Tekst gaat door onder de foto)
Op de muur van de schuur is nog waterschade zichtbaar.© jjfoto.nl/Vincent de Vries
„Midden in de nacht werden we geëvacueerd. We konden niet langer in de woning blijven. Dat we bij Niels mochten logeren, was hartstikke aardig, met een dementerende man is dat helemaal niks. Wouter gaat een paar keer per nacht naar het toilet. De wc boven was tegenover de trap, dus vlogen we steeds met zijn allen het bed uit, om te voorkomen dat hij zou vallen. Dat huis is voor hem toch onbekend terrein, dan slaap je niet, maar sta je continu in de waakstand.”
Het echtpaar werd vervolgens twee weken ondergebracht in een bungalow op vakantiepark De Duincroft in Egmond aan den Hoef. Daarna kregen zij door hulp van Rith Groot (’Ergens in de verte familie’) van Hotel Zuiderduin onderdak in een gelijkvloers appartement in het zorghotel aan de Sportlaan in Egmond aan Zee.
(Tekst gaat door onder de foto)
Het erf rondom het huis aan het Zomerdijkje staat volledig blank.© Foto aangeleverd
„Het was daar prachtig en vooral ruim, begrijp me goed. We zijn door hem echt uit de brand geholpen. Toch was ik dolblij dat we weer terug naar huis konden. Je bent wekenlang ontheemd. Voor mijn man is het allemaal heel verwarrend, wanneer hij in een vreemde omgeving is. Daar wordt hij super onrustig van. Gelukkig dachten ze bij Villa Westervenne in Heiloo, waar hij normaal drie dagen per week dagbesteding heeft, heel goed met ons mee. Zij hebben hem vijf dagen per week opgevangen, twee dagen extra dus, en veel begrip voor de situatie getoond.”
Terwijl mevrouw en meneer Groot uithuizig waren, gingen familie, buren en vrienden keihard aan de slag om aan het Zomerdijkje alles weer in orde te maken.
(Tekst gaat door onder de foto)
De kas staat blank, de tomaten, komkommers en prei zijn verwoest.© Foto aangeleverd
„Ik weet niet hoeveel bouwdrogers en blowers er precies hebben gestaan om het vocht grotendeels uit de muren te blazen. Op een gegeven moment was het alsof je een vliegtuig hoorde”, vertelt dochter Martine (46).
„Vrijdagavond is het gebeurd, vanaf maandag trok het water pas langzaam uit de woning weg. Buiten heeft het zeker nog wel een week geduurd voordat de tuin en het erf ook weer een beetje normaal waren.”
Hulp kwam, ondanks de vakantieperiode die aanbrak, van alle kanten op gang. Buren hielden het onbewoonde huis in de gaten, hun kinderen en kleinkinderen deden boodschappen en de was, hielpen met schilderen en opknappen. Familie en bekenden staken de handen uit de mouwen.
„Op zulke momenten, wanneer je steun nodig hebt en inschakelt, merk je dat er overal mensen opstaan. Iemand voerde de kippen, een ander verzorgde de kat. Twee kleinzoons betimmerden de hele benedenverdieping, voordat er een nieuwe vloer in kwam.
(Tekst gaat door onder de foto)
Dochter Martine wijst aan hoe hoog het water ongeveer heeft gestaan.© jjfoto.nl/Vincent de Vries
De schade bedraagt naar schatting ruim 20.000 euro, er is een beroep gedaan op de verzekering. „We hebben het waterschap laten weten dat er wat komt”, maakt dochter Martine duidelijk dat er een ’blanco claim’ is ingediend.
„Het was crisis, flinke crisis, en die is in onze ogen behoorlijk onderschat. In de buurt van Egmond was de situatie het ergst. Daar hadden schuiven van gemalen anders moeten worden benut en hadden ze veel meer pompen uit de kast moeten trekken. Dan was het mogelijk alsnog mis gegaan, maar waren de gevolgen minder erg geweest.”
Wil je dagelijks alle hoogtepunten uit het nieuws in je inbox?